ช่วงนี้น่าจะเป็นช่วงตกผลึกความคิดที่ได้จากการอยู่ร่วมสังคม ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาจะพบเห็นอะไรมากมาย และน่าเสียดายที่ความเจริญต่างๆ กลับสวนทางการพัฒนาทางด้านจิตใจ คนเห็นแก่ตัว ไม่สนใจคนอื่นมากเป็นพะเรอเกวียน...
ข้อความต่อไปนี้จึงเป็นความรู้สึกอยากเรียบเรียงบันทึกเก็บไว้ บางอันก็เป็นชุดบ้าง บางอันก็เดี่ยวๆ แล้วค่อยมาเรียบเรียงใหม่อีก หากสังเกตดีๆ ก็จะเห็นว่าหลายประโยคมีคำผรุสวาทปิดท้ายเสมอ ก็หาใช่ความหยาบคายอะไร เพียงแต่นำมาประกอบเพื่อยืนยันสิ่งที่เป็นให้หนักแน่นขึ้น
ใครจะนำไปใช้ก็ไม่ว่ากัน และจะขอบคุณหากให้เครดิตบ้างสักเล็กน้อย แต่บางประโยคก็อาจจะเหมือนของคนอื่นบ้างก็เป็นธรรมดา เพราะข้อความที่เกิดจากความคิดมักมีประสบการณ์ในอดีตเจือปนจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ว่าจะคล้ายกัน เพราะอาจได้ยินมา ได้เห็นมาบ้าง และคิดทำนองเดียวกันบ้าง ก็ขอขอบคุณข้อความอื่นๆ ที่เป็นแนวคิดแรงบันดาลใจไว้ ณ ที่นี้
...
บางคนก็น่าขำแนะนำคนอื่นได้แต่ไม่เคยดูตัวเอง... สวะ
บางคนก็มีผลงานจากการแนะนำให้คนอื่นปรับปรุง แต่ไม่เคยปรับปรุงตัวเอง... โสโครก
บางคนก็ดีแต่เสนอหน้า ใครพูดอะไรก็พลอยเงี่ยหูฟังแล้วก็เสือกทุกเรื่อง... เส็งเคร็ง
