ช่วงนี้น่าจะเป็นช่วงตกผลึกความคิดที่ได้จากการอยู่ร่วมสังคม ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาจะพบเห็นอะไรมากมาย และน่าเสียดายที่ความเจริญต่างๆ กลับสวนทางการพัฒนาทางด้านจิตใจ คนเห็นแก่ตัว ไม่สนใจคนอื่นมากเป็นพะเรอเกวียน...
ข้อความต่อไปนี้จึงเป็นความรู้สึกอยากเรียบเรียงบันทึกเก็บไว้ บางอันก็เป็นชุดบ้าง บางอันก็เดี่ยวๆ แล้วค่อยมาเรียบเรียงใหม่อีก หากสังเกตดีๆ ก็จะเห็นว่าหลายประโยคมีคำผรุสวาทปิดท้ายเสมอ ก็หาใช่ความหยาบคายอะไร เพียงแต่นำมาประกอบเพื่อยืนยันสิ่งที่เป็นให้หนักแน่นขึ้น
ใครจะนำไปใช้ก็ไม่ว่ากัน และจะขอบคุณหากให้เครดิตบ้างสักเล็กน้อย แต่บางประโยคก็อาจจะเหมือนของคนอื่นบ้างก็เป็นธรรมดา เพราะข้อความที่เกิดจากความคิดมักมีประสบการณ์ในอดีตเจือปนจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ว่าจะคล้ายกัน เพราะอาจได้ยินมา ได้เห็นมาบ้าง และคิดทำนองเดียวกันบ้าง ก็ขอขอบคุณข้อความอื่นๆ ที่เป็นแนวคิดแรงบันดาลใจไว้ ณ ที่นี้
...
บางคนก็น่าขำแนะนำคนอื่นได้แต่ไม่เคยดูตัวเอง... สวะ
บางคนก็มีผลงานจากการแนะนำให้คนอื่นปรับปรุง แต่ไม่เคยปรับปรุงตัวเอง... โสโครก
บางคนก็ดีแต่เสนอหน้า ใครพูดอะไรก็พลอยเงี่ยหูฟังแล้วก็เสือกทุกเรื่อง... เส็งเคร็ง
แนะนำในเรื่องตนเองไม่รู้ก็แค่เป็นการแสดงความโง่เท่านั้น... พวกอวดรู้
เวลาคนอื่นผิดหาคนรับผิดชอบ แต่ตนผิดบอกว่าอย่ามัวหาคนผิด... สันดาน
บอกให้คนอื่นพูดดีๆ แต่ต่อว่าคนอื่นเสียหายหยาบคาย... ต่ำช้า
วันๆ เอาแต่จ้องหาความผิดของคนอื่นไม่เคยสนสิ่งดีๆ... เลวทราม
ที่ใดมีคนพูดมากกว่าคนทำงาน... สัญญานอันตราย
ที่ปรึกษามีเยอะแล้วตอนนี้ขาดแต่คนทำงาน... อย่าดีแต่พูด
คนเราบางคนชอบชี้นิ้วสั่งการ... เพราะสันดานชอบบังครับ
ต่อหน้ารับปากจะทำได้ทุกเรื่อง ลับหลังโยนงานให้คนอื่น... พวกสอพลอ
ดูเหมือนจะรักษาผลประโยชน์แต่แอบตอดเล็กตอดน้อย... พวกขี้ฉ้อ
สั่งคนอื่นมันง่ายแค่ชิ้วนี้สั่ง แต่ไม่เคยสั่งตัวเอง... พวกบ้าอำนาจ
พอชี้แจงก็หาว่าเถียง พออยู่เฉยก็หาว่ายอมรับ... เฮงซวย
พอชี้แจงก็หาว่าเถียง พออยู่เฉยก็หาว่าไม่บอก... เฮงซวย
อันไหนดีเสนอหน้ารับ อันไหนชั่วช้าโยนให้คนอื่น... สารเลว
ทำงานเร็วก็ว่าล้ำหน้าไม่เห็นหัว พอแจ้งทุกครั้งก็หาว่าล้าช้าไม่ทันกาล...
ลุยทำงานก็หาว่าไม่วางแผน พอวางแผนก็หาว่ายึดแต่รูปแบบ...
ทำงานไม่มีเอกสารก็หาว่าไม่วางแผน พอวางแผนก็หาว่าล่าช้า...
บอกคนอื่นต้องมีลายลักษณ์อักษร พอคนอื่นพูดบ้างบอกว่าทำไมต้องมี...
ทำเองประหยัดค่าใช้จ่ายก็บอกว่า เสียเวลาทำไม พอจะซื้อก็บอกว่า ทำไมต้องจ่ายแพง...
กำหนดเวลาให้ก็บอกว่าช้าไม่ทันกาล พอไม่กำหนดก็หาว่าไม่มีการจัดการ
ใครจะเป็นคนรับผิดชอบ คือ สัญญานให้โยนงาน
...
เป็นผู้นำให้หาลูกน้องที่เก่งกว่า
เป็นผู้นำอย่าคิดว่าตนเองเก่งกว่าคนอื่น
เป็นผู้นำอย่าคิดว่าตนเองดีกว่าคนอื่น
เป็นผู้นำต้องรับผิดด้วยอย่ารับชอบอย่างเดียว
...
อำนาจ คือ ดาบสองคน คนไร้ปัญญาเอาไว้เชือดคนอื่น... แล้วก็ย้อนเข้าหาตัวเอง
หัวไม่ส่ายหางไม่กระดิก หัวเป็นหมาไม่มีทางที่หางจะเป็นราชสีห์
กฏระเบียบใช้ได้กับคนดีๆ ที่เข้าใจกติกาเท่านั้น สำหรับคนเลวแล้วมันก็เป็นเพียงลมปากอันเน่าเหม็น...
การค้นหาคนผิดมีเหตุผลสองประการ เพื่อปรับปรุงแก้ไข และเพื่อสนองตัณหาคนตามก็เท่านั้น...
ชี้แจงกับแก้ตัวต่างกันนิดเดียวโดยมี ความเห็นแก่ตัว เป็นเส้นบางๆ กั้นไว้...
รายงานกับฟ้องจะต่างกันหรือไม่ขึ้นกับสันดานของคนนั้นๆ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น